O książce: 1959 / Wydanie dożywotnie. Wasilij Leontjewicz Abramow, którego dzieciństwo opisano w tej książce, pochodzi z północy Rosji, jest synem chłopa z odległej wioski niedaleko Onegi. Jako dziewięcioletni chłopiec poszedł w świat, pracował jako pasterz i uczył się w wiejskiej szkole. Działo się to w latach pierwszej rewolucji rosyjskiej. Jako pierwszy opuścił swoją wioskę, aby kontynuować naukę w oddalonym o ponad dwieście mil mieście Pudoż, ukończył tam miejską szkołę i wstąpił do Pietrozawodskiego Seminarium Nauczycielskiego. Marzył o zostaniu nauczycielem wiejskim, lecz wybuchła I wojna światowa i został żołnierzem. Do rewolucji październikowej Wasilij Leontiewicz był już oficerem. Po rewolucji natychmiast wstąpił do Armii Czerwonej, służył w jej szeregach przez ponad trzydzieści lat, ukończył Akademię Wojskową i otrzymał stopień generała dywizji. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej dowodził najpierw dywizją, a następnie korpusem. Niniejsza publikacja jest zbiorem wspomnień W. Abramowa z dzieciństwa. Rysunki V.V. Kupriyanova. Wpis literacki E. Gerasimowa. Dla dzieci w wieku szkolnym i gimnazjalnym.